kututup kelambu pekat..
kuceraikan..sampah nurani..
kumaki dan tak kukenali…diri
kukuatkan pijakan
berusaha tuk berpikir bijak..
saat sakit merengkuhku..
dengan kekuatan lembut tapi pekat
gelap…gelap…aku ingin pergi
takut…takut aku ingin berlari
tapi…lagi lagi aku terjerembab..
========================================
Pengirim : Anggi dwi Pusoita
========================================
